Oraino haur hutsa nintzalarik eta Zelaiko eskolan ibilki, Urtsu mendiaren zola hartan – aspaldiko ixtorioa da beraz – oroit niz errientak behin erran zaukula lau miliar jende baginela lur huntan bizi eta jendetza beti emendatuz zoala.

Oraino haur hutsa nintzalarik eta Zelaiko eskolan ibilki, Urtsu mendiaren zola hartan – aspaldiko ixtorioa da beraz – oroit niz errientak behin erran zaukula lau miliar jende baginela lur huntan bizi eta jendetza beti emendatuz zoala. Besterik erran ote zaukun gai hortaz, ez niz gehiago oroit, bainan ateraldi hori ez dut ahantzia, lau miliar ginela beraz. Ez hain aspaldi, nazioarteko erakunde nagusiak plazaratu txosten batean irakurtua dut orai zazpi miliarren ozka gainditua dugula. Eta badakizue zer jakina dutan joan den egunean? Hola segituz, 2050ean, heldu baita 31 urteren buruan, bederatzi miliarretarat helduak izanen girela. Kasik hamarretarat hain segur. Hori idatzi duen ikerlea gogoetatua egoki. Nun nola kokatuko den, eta nun nola biziko, hoinbeste jende! Jatekoa ez ote den eskastuko. Ez gituenez kotsadura zerbaitek itoko. Egia erran, bada hameka gogoetaren egitekoa. Gauzak sobera ilun ikusi gabe ere bistan da, eta aise gehiago txarrena gogoan ibilki bagira. Jadanik ere lanak baditugularik, eta ez entraalekoak, ingurumena ezin hein bat sano atxikiz, zer izanen ote da orduan? Lurra funditzen ari dugula, jendetza hein hortan emendatzearekin, ez dira gauzak erretxago izanen. Lurra ez da gehiago zabaltzen ahal eta orai arte bezala itsasoari beharko zaio bere tokia utzi. Ez idurika lur guziaren eremuan %72a urak du estaltzen. Gainerat, itsasoak ere andeatzen ari ditugu, guhauren ezazolkeriaz. Zonbat aldiz ez dugu erraiten guhauren faltaz itsaso horiek denak zikintegi handi-handi baten pare bilakatzen ari direla. Hola segituz, gero eta arrain gutiago ere izanen da. Eta laborantza, zer bilakatuko da? Bizitegiek berek gero eta eremu gehiago hartuz. Nundik aterako da denentzat beharko den jatekoa? Eta nihundik ahalaz jateko sanoa, ez "pozoinatua" jadanik frangotan gertatzen den bezala. Ez girela orai ere zentzuz ari, ez girea gero eta makurrago artzerat ekarriak izanen? Eta hoinbeste oihan deseginez ez girea itsuski gure buruari harrika ari, dena estakuru ergel? Oihanak behar dira atsulutuki begiratu, bestenaz xahu izanen gira! Gogoeta ezkorrak horiek oro, sobera ezkorrak erranen dute batzuk, bainan zertan giren ikusiz hain harrigarri ote da? Dena den, hau ere behar da haatik azpimarratu, gero eta gehiago badirela erne dabiltzanak, jakinaren gainean ingurumenaz axolatzea, eta funtsez axolatzea, behar-ordu guziz premiatsua dela, usaia txarrak hartuak ditugula eta ordu deno utzi behar ginuzkeela. "Bizi" bezalako elkarteen deiak behar ginuzke funtsez entzun. Ikusten da ere sail hortan gazteria anitz mugitzen dela eta horrek munta handia baduke geroari huruz. Dena den, zer janen dugu bihar edo etzi? Haragi gutiago orobat, eta zernahi mamutxa berdin. Nola kudeatuko ditugu gure harat-hunatak? Gero eta kotsadura gehiago nola nahika hedatuz ala usaia frango kanbiatuz ahal bezen xintxoki? Bistan da denek badugula nun zer egin, bakoitxak bere heinean, bakoitxak bere xokoan, guhauren onetan eta denen onetan. Eta gero bada beste buru-hauste bat gaitza! Nun da gehienik emendatuko jendetza? Eta ez direnak tokian berean egoiten ahalko, nun plantatzen ahalko dira? Nork nun eginen diote toki poxi bat? "Ez ditela hunat jin, joan ditela beste norapait!". Kantu hori frangotan aditzen da. Hola segituz, gero eta gehiago adituko ere da hain segur. Hots, eskualde hortarik ere zerua hodeitsu ikus ditake eta pentsa ditake beraz izanen direla gaitzeko xintximariak! Hea, azkenean aski bertute ukanen ote dugun aterabide argi batzuen kausitzeko? Jo aitzina esperantza hori haziz!