Txinak ofizialki onartzen ditu 50 hizkuntza desberdin bakoitza bere telebista kanalarekin. Bere eremuan bost lurralde autonomo onesten ditu, hauek izanik: Tibet, Guangxi, Ningxia, Mongolia eta Xinjlang. Azken lurralde hunek Txinako eremuaren seigarren partea osatzen du, 22 milioi biztanlerekin. Hauek kasik erdia Uigurrak dira (%44), Hantarrak (%40), Kazaktarrak (%6,75) eta Huis-ak (%4,5). 1954an Uigurrak ziren kopuruz aise nagusi, hauxe haien betidaniko bizilekua izanki eta. Beren erresuma independentea izan zuten eremu horretan 1514tik 1705 arte. Geroztikago, 20garren mendean bi aldiz beren errepublika independentea ezagutu dute: 1933-1934an eta 1944-1949 artean Maok Txina komunismorat pasarazi aitzinttoan. Komunista txinatarrek ez zituzten Uigurrak bekoan beko eraso. Independentzia galduaren mina soleitzeko Xinjlang lurralde autonomo ezarri zuten, Uigur hizkuntzaren ofizialtasuna ezagutuz. Uigurrak musulman sunitak dira. Ezagupen horiek gero eta sinbolikoagoak bilakatzen ari dira, 1980 urtetarik honat Txinak erraztasun handienak ekartzen baitizkie Uigurren artera bizitzera joaiten direnei. Horien artean Han, Txinako etnia nagusia. 1989 urtean %6 ziren, orain %40ko marran dira. Txinak gordean erabiltzen duen itotze demografiko horren ondoan, errepresioa ozka on batez emendatua du 2014tik aitzina. Orduan Xi-Jinping gobernu-buruak Xinjland-erat egin zuen bisitaldiaren kari Uigurrek muntatu nahasmenduetan 31 presuna hil ziren. Badirudi orduan erabaki zuela Txinak “formakuntza zentroak” zabaltzea. Uigur errebeldeek diote 500 lan kanpamendu irekiak dituela Txinak eta milioi bat pasa Uigur zentro horietan hetsirik atxikiak direla. Berri hori osoki baieztatzen du berriki New York Times egunkariak eskuratu duen dokumentu ofizialak. Kazetari amerikarren ustez txinatar buruzagien arteko barnedokumentu bat da, baieztatzen duena Xinjlang-eko txinatar buruzagi anitzek ez dituztela gobernu zentralaren erabaki gogorrak betetzen.