Orotarik | 2023ko Azaroaren 16a
AS-KA-TU
EPELONDO
Iragan astean, Ostia taldeko lau pertsona atxilotuak izan ziren, edo poliziak atxilotu zituen hobeki erranik, Angeluko higiezin enpresa ezagun baten bulegoak lurrez emokatu zituztelako aitzakian. Goizean, bakoitza beren bizi-tokietan bildu zituzten eta eguna naski, Baionako komisaldegian pasatu zuten galdekatuak izateko. Berehala, gazteak, gazte hutsak batzuk, juntatu ziren “atxilotuen askatzea” eskatzeko, mende erdian entzun dugun leloa ahots indartsuz errepikatuz: “a-txilo-tuak as-ka-tu...”. Bidenabar, ohartzen gara, dagoeneko “preso hartu” erran moldea desagertu dela, hegoaldeko “atxilotuak” ozenaren faboretan, nahiz eta ez den hau filologo gisa agertzeko lekurik egokiena!
Irakurleak badaki engoitik “asto zikin bat” baizik ez naizela eta ez da zutabe honetan idatziko dudanaz harrituko. Konturatu naiz, justuki, atxilotuak adin batekoak direla, baten bat nire urte berean sortua pentsa!, eta nire galdera zera da: zertan ari dira aitona-amona horiek ekintza espektakular horietan? Eta gazteek ez al dute gatibu eraman taldea sustengatzeaz beste egitekorik? J. Martinaren edo Olaia Intziarteren musika entzutea adibidez? Edo larrua jotzea, filosofia bi kurtsoren artean? Arrats apalean, bistan dena, guzien indarrak juntaturik, lortu zuen Herriak atxilotuak “as-ka-tzea”. Lau kideak ikerketa pean egongo dira eta heldu den urte hasmentan epaituko dituzte. Hargatik, higiezinen arazoak ez dira irri-egitekoak eta denek sufritzen ditugu, andreak eta biok barne.
Hauxe oraino: borroka armatuaren garaiak urrun dira, baina hala ere, euskal gizarteak biolentziaren adrenalina zenbatetaraino eskas duen jabetzea ikusgarria da, marrakaz eta urratsean aitzinatzen diren manifestaldiak edo hiru puntutan egituratu aldarrikapen agiriak halaber.
I-ra-agana haz-ka-tu...
