Surfrider ozeanoak babesten dituen elkartea da. Gaur egungo kutsadura eta arazo klimatikoen kontra borrokatzeko eramaten dituzten ekintzak ezagutu nahi ukan ditugunez, Miarritzeko Surfrider-eko Marc Valmassoni eta Charléric Baillyrekin bildu gira.

Elkartearen sorrera

Surfrider 1984an Malibun sortu zen, surflariak hondakinak eta uraren kalitate txarraz ohartu zirelako. Surfrider berantago arribatu zen Europara, hau da 1990ean. Miarritzen kokatua da Europako egoitza nagusia. Ureko hondakinen bilketa, uraren kalitatea eta itsasbazterreko zainketa dira Miarritzeko Surfrider-en ardatza nagusiak.

Hasieran, ekintzak borondate onekoek eramaten zituzten, baina pixkanaka soldatadunak izaten hasi dira. Surfrider-ek sare internazionala du, Estatu Batuetan, Europan, Japonian, Marokon, Argentinan, Kanadan eta Senegalen hedatu baita. Denak ber elkartekoak dira, baina bakoitza independentea da, bere finantzaketekin. Gaur egun, 77 soldatadun badira Europako egoitzan, Miarritzen 60 bat dituzte. Europan borondate oneko 50 bat antena badira, 1.800 borondate oneko inguru zenbatzen dira. Borondate oneko antenak Europako 12 herritan badira, besteak beste Frantzian, Espainian, Italian, Bulgarian eta Alemanian.

Finantzaketaren herena kideen emaitzetatik heldu da, beste herena diru laguntza publikoetatik eta azkena partaidetza pribatuetatik.

Uraren kalitatea Euskal Herrian

Alderdi biologikoari dagokionez, Euskal Herrian Ostreopsis-a agertu da duela 3 edo 4 urte. Alga mikroskopiko horren presentzia seinale biziki txarra da, ur beroa maite duen alga tropikala baita. Hunek erran nahi du euskal kostaldeko uraren tenperatura egokia zaiola. Algak gripearen sintomak ekar ditzake, edonork harrapa dezakeena, toxinak airean ere zabaltzen baitira.

Alderdi kimikoari dagokionez, itsasoaren ustiapenerako Frantziako ikerketa institutuaren (IFREMER) datuek erakusten dute fatxadako ura "kalitate txarrekoa" dela.

Frantziar estatuari dagokionez, bainatzeko uren sailkapenari buruzko Europako azken txostenaren arabera, Frantzia 22. postuan kokatzen da 30en gain.

Datu kezkagarriak

Hondakinei buruzko zenbakiak biziki grabeak dira: 209 kilo hondakin isurtzen dira segundo oro, hots 12 tona minutu oro, hau da guti gorabehera 10 milioi tona urtean.

Bertzeak bertze, gehien atzematen diren hondakinak hauek dira: zigarreta muturrak (1.552.683), plastikozko porroskak (113.863), poliestireno porroskak (95.935), arrantzatzeko tresnak (62.713) eta metalezko kapsulak (43.562). Jakin behar da zigarreta mutur bakar batek 1.000 litro ur kutsatzen ahal dituela. Horri aurre egiteko, Surfrider-ek “initiative océane” deitu programaren bidez, hondakinak biltzen ditu. Charléric Baillyk erran digu ozeanoa garbitzea ezinezkoa dela, guti gorabehera hondakinen %90 eta %95aren artean hondoratzen delako. “Fosses des Mariannes” deitu munduko gune sakonenean ere hondakinak atzematen dira. Hondakinen %99a begiz ikusgarriak ez diren mikro plastikoz puskatzen dira, garbiketa programek hondakin handiak baizik ez dituzte biltzen ahal.

Begiak idekitzeko momentua!

Surfrider-ek publikoa sentsibilizatzea du helburutzat. Hondartzetako hondakinen bilketen bidez, jendea kontzientziatu nahi dute, aterabide batzuk proposatuz. Urtero, 2.000 eta 3.000 hondakin bilketa inguru egiten dira. Bilketen ondotik, hondakinak identifikatu eta kondatzen dituzte. Horri esker, datu zientifiko anitz eskuratzen dituzte, eta zenbaki horiek europar parlamenturaino igoarazten ahal dituzte, bilanaren egiteko eta legeak plantan eman ahal izateko. Beren webgunean, hondakinen bilketarako edonork izena eman dezake, behar den materiala urririk bidalia izanen da.

Bestalde, eskolekin ere sentsibilizazioak egiten dituzte, Miarritzeko egoitzan erakusketa pedagogikoa bada.

Surfrider-ek webgunea badu: volunteers.surfrider.eu, nun informazio guziak zabaltzen dituzten. Sare sozialen bidez, “Surfrider Côte Basque” beren aktualitateak eta hitzorduak ezin dira huts egin.