Eguberri aitzinttoan, bizi naizen herriko emazte bat gurutzatu nuen eta solasetan hasi ginen. Suharki mintzatu zitzaidan Parisen gaindi egin berri zuen itzuliaz. Ez zen, ez, harat turista gisa joana, ACAT (Action des Chrétiens pour l'Abolition de la Torture) erakundearen 50. urtemugaren ospatzera baizik. Zeren erakunde horretako kide da, Baionan direla hilabetean behin biltzen, eta gainera Frantziako bulego nazionaleko kide ere da. Hauxe ene harridura! Banekien besteak beste mendizalea zela, euskal kantua ere maite zuela, koru batean kantatzeraino. Baina militantziaren alderdi hori ez nion batere ezagutzen. Eta hari esker gehixeago jakin dut ACAT erakundeaz, orain arte, egia erran, Euskal Herriko Torturatuen Sareaz eta ere Torturaren Aurkako Taldeez (TAT) nuela gehiago oihartzun, ACAT hortaz baino.

Nazioarteko Amnestyren kanpaina bati esker, munduan gaindiko torturaren hedadura ikaragarriaz kontzientzia harturik, Frantziako bi emaztek, biak kristau protestanteak, zuten ACAT sortu 1974an. Geroztik mundu zabalera hedatua den mugimendua da, urrats ekumenikoan bere baitan lan egiten dutela nagusiki protestante, katoliko eta ortodoxoek, aldi berean beste erlisione bateko diren edo berdin sinestedun ez diren batzuek ere beren laguntza bazterretik ekarriz, erakundearen helburuekin bat eginik. Gaur egun, erakundeak bere eginak ditu, torturaz bestalde, bertze gai minbera asko ere, heriotza zigorra, giza eskubideak, presondegietako baldintzak, errefuxiatuak eta etorkinak, nahasmendu klimatikoa...

Bada segurki zer egin, sekula baino gehiago naski. Beharrik hor dira ere bertze erakunde asko, bakoitzak bere eremuan daramala behar-beharrezko ildoa, Nazioarteko Amnesty, Oxfam, Hazkurri Banku, Bihotzeko Ostatu, Greenpeace, ATD Quart-Monde, Etorkinekin, UNHCR, Sokorri Katoliko eta beste ehunka egitura. Eta ikusten dugularik han eta hemen zer gertatzen den, bada ikaratzekoa. Azkenik Ipar Amerikan, Donald Trump inperialistaren eta haren inguruko oligarka miliardun axolagabeen giza eskubide urraketak trumilka biderkatuko direnak. Hemen berean ere bada kezkatzekoa. “Frantzia, ongi-etorriaren eta libertatearen lurraldea?” du galdetzen ACAT erakundeak. Galderak berak dakar ezezko erantzuna, giza eskubide asko ez baititu Frantziak errespetatzen, erakunde horren arabera. Jo bezate beraz jendetasun eta duintasunaren aldeko militante horiek guziek aitzina, munduaren bihotzean xinaurrien gisan lan egiten duten ezinbesteko zentinelak dira-eta.