Gure Hitza | 2024ko Irailaren 26a
Mito bat erortzen denean...!
Menane Oxandabaratz
Abbé Pierre, 2007an hila, mende erdiz etxerik gabeko pertsonen eta baztertuen defendatzaile nekaezina izan da. Izan giristino edo ez, guziengandik babesa eta miresmena lortu zuen, jendarteko pertsona ospetsuenetako bat izan da.
Baina uda huntan, sortu zituen Emmaüs komunitateak eta Abbé Pierre Fundazioak publikatu ageri baten bidez Elizako gizona gaitzesten dute. Hogei bat emaztek, 1950 eta 2000 urteen artean, apezarengandik sexu indarkeriak eta bortxaketak jasan dituztela salatzen dute.
Memorio kolektiboan Abbé Pierre behartsuen alde borrokatu den apeza bezala gogoratzen bazen, berria jakitean suntsituak gelditzen gira! Pobreen apeza bezala ezagutua, bere pertsonalitatearen beste itxura bat agertzen da.
1949an, Emmaüs komunitatea sortzeko ideia miresgarria ukan zuen, karitate tradizionalarekin hautsiz, pobrezian bizi zirenek aberatsen soberakinak eskuratuz. Prekarietatean ziren pertsona horiek beren burua xutik atxikitzeko lagunduak ziren. Iniziatiba horrek bide egin du, geroztik Emmaüsek munduko berrogei lurraldetan bazterketaren kontra eta berdintasunaren alde lan egiten du.
Berria jakitean galdera batzuk burura etortzen dira. Ezin onartua bada Abbé Pierre apezaren jarrera, aterperik gabeko jendeen alde egin duen lana baliogabetzen ote du? Nolakoa zen jakinean izanez, zergatik Elizak deus ez balitz bezala segitu du? Nola esplikatu berrogeita hamar urtez, miretsia zen figura bat, gaztigurik gabe publikoki agertzen segitu duen? Diskurtso humanitarioak zabaltzen zituen bitartean, nola holako pertsonalitatea harraparia izaiten ahal da?
Abbé Pierre Fundazioak izena aldatzeko neurriak hartu ditu, berdin eskola eta hiri batzuetako karriken izenak. Bi egitura hauek nola gainditu dezakete Abbé Pierreren ondare trabagarria eta higuingarria. Alta gaur egun egitura hauek beharretan direnentzat eramaiten duten lana beharrezkoa da. Emmaüs-en eta Fundazioaren misioa ez da sortzailearekin bakarrik mugatu behar.
Eliza sexu-abusuen eskandaluekin inarrosia da. 1950etik geroztik 216.000 pertsona baino gehiagok salatzen dute apez batzuen pedofilia jarreren biktimak izan direla, gehienak adin ttipian zirenean.Fenomeno masibo eta sistemiko baten lekuko diren zenbaki beldurgarri horien aitzinean, galda dezakegu nortzuk diren pedo-kriminal eragile erlijioso horiek.
Frantziako estatuan errana da, gaur egun 330.000 pertsona etxerik gabe bizi direla. Azken hamar urteetan kopurua bikoiztu da. Pobreziaren eta prekarietatearen kontrako egiturak beharrezkoak dira. Mito bat erortzen denean… eraman duen borrokak segitu behar du.